Leasing czy wynajem długoterminowy? Podobieństwa i różnice

Wielu przedsiębiorców zastanawia się, czy lepszym sposobem finansowania firmowej floty będzie wynajem długoterminowy czy leasing samochodu. Na to pytanie nie ma jednak jednej prawidłowej odpowiedzi, gdyż oba rozwiązania posiadają mocne i słabsze strony. Ostateczny wybór powinien być uzależniony zwłaszcza od potrzeb firmy oraz jej kondycji finansowej. 

Wynajem długoterminowy a leasing samochodu – cechy wspólne

W obu przypadkach można zyskać szereg korzyści. Firma rezygnując z zakupu pojazdów czy innych środków trwałych za gotówkę, unika zamrażania kapitału, który może na bieżąco inwestować. Zyskuje również wiele możliwości optymalizacji podatkowej poprzez odliczanie podatku VAT od kosztów związanych z bieżącą eksploatacją. Możliwe jest również zaliczanie wydatków, w tym comiesięcznych rat lub czynszu, do kosztów uzyskania przychodu. Zarówno podpisanie umowy na leasing samochodu (czy też innych środków trwałych), jak i wynajmu wiąże się z niedużymi formalnościami i nie ma wpływu na obniżenie zdolności kredytowej. Użytkowany przedmiot przed zakończeniem umowy pozostaje własnością finansującego.

Leasing a wynajem – porównanie kosztów

Wynajem długoterminowy jest przeznaczony zwłaszcza dla tych przedsiębiorców, którzy cenią sobie wygodę i przewidywalność. Decydując się na tę formę finansowania opłacają comiesięcznie stałą kwotę czynszu, która obejmuje liczne usługi dodatkowe. Najczęściej zaliczają się do nich ubezpieczenie, okresowe przeglądy, naprawy, a także sezonowa wymiana ogumienia czy innych części, które z czasem naturalnie się zużywają. Najemca nie musi się zatem przejmować takimi obowiązkami i nie jest narażony na dodatkowe koszty. Może również otrzymać wsparcie administracyjne, np. związane z rejestracją pojazdu. Wysokość czynszu jest stała – ustala się ją przed podpisaniem umowy, biorąc pod uwagę przewidywaną utratę wartości środka trwałego oraz marżę finansującego. 

W przypadku leasingu operacyjnego, zazwyczaj to leasingobiorca na własną rękę pokrywa wszelkie koszty bieżącej eksploatacji, napraw, przeglądów czy ubezpieczeń. Każdego miesiąca reguluje raty leasingowe, spłacając w ten sposób wartość leasingowanego przedmiotu, powiększoną o marżę finansującego. Może być również zobowiązany do wniesienia opłaty wstępnej. Comiesięczna rata leasingu operacyjnego jest wyższa w porównaniu do czynszu najmu. Osoba, która wzięła leasing samochodu osobowego, może jednak po zakończeniu umowy wykupić pojazd czy inny środek trwały w atrakcyjnej cenie, znacznie niższej w porównaniu do wartości rynkowej. Zwykle ma również wpływ na wybór firmy ubezpieczeniowej czy serwisu, a czasami może również poddać przedmiot umowy modernizacji. Zamiar przeprowadzenia tego typu czynności należy jednak obowiązkowo zgłosić finansującemu i uzyskać jego zgodę.

Na jaki czas zawierana jest umowa?

Umowa leasingu operacyjnego powinna być podpisana na co najmniej 40% okresu amortyzacji. Jest to zazwyczaj 5 lat, lecz niektóre firmy leasingowe wydłużają ten okres o dodatkowe 1-2 lata. Umowa wynajmu może natomiast zostać zawarta na krótszy czas – np. 2 lub 3 lat. Przedsiębiorca po jej zakończeniu zwykle zwraca środek trwały finansującemu, po czym ma możliwość podpisania kolejnej umowy na długoterminowy najem. Może więc wymieniać samochód na nowy i nie musi przejmować się poszukiwaniem nabywcy dotychczas używanego pojazdu.

Leasing czy wynajem – od czego uzależnić ostateczną decyzję?

Każda z opisywanych form finansowania sprawdzi się w przypadku innych grup przedsiębiorców. Przed podjęciem ostatecznej decyzji warto zadać sobie m.in. następujące pytania:

• czy przedsiębiorcy zależy na częstej zmianie środków trwałych na nowe – np. ze względu na potrzebę budowania prestiżowego wizerunku firmy?
• jak dużym kapitałem dysponuje firma i czy jest w stanie pokryć koszty niespodziewanych awarii bez narażania się na obniżenie płynności finansowej?
• jak często firma korzysta z floty samochodowej – w przypadku wynajmu długoterminowego przekroczenie zapisanego w umowie limitu kilometrów naraża na dodatkowe opłaty,
• czy przedsiębiorca zamierza wykupić po zakończeniu umowy udostępniany przez finansującego środek trwały?
• czy firmie zależy na elastyczności w zakresie eksploatacji środka trwałego, wyboru ubezpieczyciela, firmy serwisowej itp.?
• jak dużą wysokość comiesięcznej raty przedsiębiorca jest w stanie opłacać?
• na jak długi okres firma zamierza zawrzeć umowę z finansującym?

Jakie zmiany spowodowała ostatnia nowelizacja prawna?

1 stycznia 2019 roku, na skutek nowelizacji prawnej, zaczęły obowiązywać nowe przepisy dotyczące leasingu i wynajmu długoterminowego. Ustawodawca wprowadził pewne limity, które ograniczają możliwość zaliczania wydatków do kosztów uzyskania przychodu. Przedsiębiorcy podpisujący po 1 stycznia 2019 umowę leasingu lub wynajmu samochodu osobowego, mogą odtąd zaliczać do kosztów firmowych jedynie raty/czynsz o wartości odpowiadającej proporcjonalnie kwocie 150 tysięcy złotych. W przypadku niższej ceny pojazdu, nadal możliwe jest zaliczanie wydatków w pełnej wysokości. 

Zmieniły się również zasady zaliczania do kosztów prowadzenia działalności wydatków eksploatacyjnych. Ograniczenie dotyczy jedynie tych przedsiębiorców, którzy używają samochodów zarówno w celach służbowych, jak i prywatnych. Od 1 stycznia 2019 mogą oni uwzględniać nie więcej niż 75% wydatków, takich jak np. opłaty parkingowe, naprawy i przeglądy, zakup paliwa, oleju, płynów eksploatacyjnych czy części zamiennych. Zmiana ta w mniejszym stopniu dotyka firmy korzystające z wynajmu długoterminowego, ponieważ nie muszą one samodzielnie pokrywać tego typu kosztów – obowiązek ten bierze na siebie finansujący.

Leasing a wynajem długoterminowy – różnice

W poniższej tabeli przedstawiamy zestawienie najważniejszych różnic pomiędzy wynajmem długoterminowym a leasingiem. 

Chcesz skorzystać z leasingu?